بهبود عملکرد بخش اورژانس با بکارگیری شبیه سازی

زمینه و هدف: عملکرد بخش اورژانس بیمارستان می تواند در قالب معیارهای کلیدی عملکردی به صورت کمی و کیفی بررسی شود. معیارهایی مانند طول مدت اقامت بیمار، زمان های انتظار، درصد بیماران تعیین تکلیف شده در زمان مشخص و مانند اینها، از معیارهای کمی مورد توجه هستند. هدف اصلی این پژوهش بررسی عملکرد اورژانس از منظر این معیارها و تعریف سناریوهایی برای بهبود در عملکرد بخش با استفاده از شبیه سازی است. مواد و روش ها: برای مدل سازی فرایندهای جریان بیمار از روش شبیه سازی گسسته پیشامد و برای اجرای شبیه‏سازی از نرم افزار آرنا استفاده گردید. داده های مورد نیاز با استفاده از نمونه گیری تصادفی گردآوری و زمان های انتظار بیماران، مدت اقامت بیماران بستری و درصد بیمارانی که زیر 6 ساعت تعیین تکلیف می شوند، همچنین میزان استفاده از منابع به عنوان معیارهای عملکردی تعریف شدند. یافته ها: نتایج شبیه سازی نشان می‏دهد که بیش از 70 درصد بیماران بستری شده در اورژانس بیش از 6 ساعت بستری می شوند. همچنین، اجرای سناریوهای شبیه سازی نشان داد سناریوی چهارم بیشترین بهبود را در زمان انتظار برای بستری شدن (85 درصد)، کل زمان های انتظار تا قبل از بستری (63 درصد) و همچنین درصد استفاده از تخت های بستری (15 درصد) نشان می دهد. نتیجه گیری: یافته های این پژوهش نشان می دهد که سناریوی 4 در نقطه اصلی گلوگاه فرایند بیشترین بهبود ها را ایجاد می کند. در این سناریو برای کاهش زمان انتظار بیماران برای بستری و همچنین کاستن درصد بالای اشغال تخت بخش اورژانس، 3 تخت بستری و 1 پرستار اضافه گردید.